Σύντομα μεταφερόμαστε στο επίσημο site του περιοδικού.
Μείνετε σε επαφή για περισσότερες πληροφορίες
Η υπεύθυνη του FeelA RockA
Κατερίνα Μπουδούρη
Δευτέρα 3 Νοεμβρίου 2014
Πέμπτη 30 Οκτωβρίου 2014
Soviet Soviet - Brightside - Electro Vampires @ Μαύρη Τρύπα, Θεσσαλονίκη (17/10)
Της Χριστίνας Γούσιου
Το live αυτό συγκαταλέγεται στις συναυλίες δυναμίτη, όπου παρόλο που το μεγάλο όνομα είναι εκρηκτικό από μόνο του, τα δυο opening συγκροτήματα κατέστησαν την “πυροκρότηση” ακόμα πιο δυνατή..
Οι Brightside και οι Electro Vampires, αμφότεροι ελληνικά σχήματα από τη Θεσσαλονίκη, θα μπορούσε να πει κάποιος ότι ανήκουν στη σκηνή της post punk/indie rock και Goth Rock αν ήθελε οπωσδήποτε να τους κατατάξει, αν και θα συστήναμε ανεπιφύλακτα αντ' αυτού να τους ακούσει και να τους δει, καθώς σίγουρα η αίσθηση που θα πάρει θα είναι πολύ πιο ακριβής από μερικές ταμπέλες.
Ξεκίνημα λοιπόν από τους Brightside λίγα λεπτά μετά τις 22'00 το βράδυ της Παρασκευής, η Μαύρη Τρύπα έχει ήδη γεμίσει κατά παραπάνω από το ήμισυ και το κοινό συμμετέχει εξαρχής, ενώ στο χώρο υπήρχαν και stands με υλικό και των τριών συγκροτημάτων.
Η εμφάνιση των Brightside κράτησε περίπου μισή ώρα, όπου παίχτηκαν μερικά από τα πιο δυνατά τους ήδη γνωστά κομμάτια, από το άλμπουμ τους EP που κυκλοφόρησε το 2012, αλλά και το φετινό “Where are the Mods?”, και κάποια από την επερχόμενη δισκογραφική τους δουλειά, η οποία αναμένεται μεταξύ Ιανουαρίου και Φεβρουαρίου, σίγουρα με μεγάλο ενδιαφέρον από τους φαν τους, οι οποίοι είναι ήδη αρκετοί και όλο και αυξάνονται. Konstantinos Skarlatos στα φωνητικά και κιθάρα, Nestoras Bananis κιθάρα, Miles Lappas στα drums και κρουστά, Thanos Karapantsios στο μπάσο και Nikos Kallianis στα πλήκτρα.
Τη συνέχεια ανέλαβαν τα Ηλεκτρονικά Βαμπίρ (Electro Vampires) της Θεσσαλονίκης, στις 23'00 και στο επόμενο 40λεπτο μας δάγκωσαν με την οπτική τους γωνία (αν και το συγκεκριμένο τραγούδι - Point Of View - έλειπε από το playlist τους). Είμαστε άραγε τώρα κι εμείς καταραμένοι, νέοι και "δικοί τους" στην αιωνιότητα; Αν και κάτι μου λέει πως όσοι ήμασταν εκεί βρισκόασταν ήδη σε παρόμοιο, αν όχι στον ίδιο παρονομαστή με αυτούς..
Καταλαμβάνοντας τη σκηνή με ορμή, γεμάτη ενέργεια σκοτεινιά και φανερό μυστήριο, οι Lens (κιθάρα), Sugar (vocals), Gosha (πλήκτρα), Y.O.P.J. (τύμπανα) και Nicolas (μπάσο) μας εισήγαγαν στον κόσμο τους, συμπληρωμένοι από cult εικόνες μυστηριωδών υπάρξεων, τρομακτικών χαρακτήρων τρανσυλβανικής αισθητικής, στοιχειωμένων ανθρώπων και διψασμένων για ματωμένη και απέθαντη αλήθεια βαμπίρ, και μια δόση φωτοευαισθησίας, με τον Sugar να ζητάει λιγότερα φώτα ανά διαστήματα!
Κορυφαίες στιγμές της ούτως ή άλλως κορυφαίας εμφάνισης, τα τραγούδια Procreation Of The Wicked και Machine Gun, με την ένταση να χτυπάει κόκκινο σε μπάντα και κοινό, το οποίο είχε ήδη γεμίσει το ισόγειο του μαγαζιού και τον μισό από τον πάνω όροφο.
Είκοσι λεπτά πριν το ρολόι σημάνει δώδεκα, οι Electro Vampires αποσύρθηκαν από τη σκηνή, και ακριβώς τα μεσάνυχτα ακολούθησαν οι Soviet Soviet, βρυχώμενοι με φωνή και όργανα, και πλέον με τους Brightside και τους Electro Vampires να έχουν προστεθεί στο κοινό τους ως επίσης μεγάλοι φαν τους.
Αυτό που είδαμε ήταν ένα πασίγνωστο στο είδος του συγκρότημα στα καλύτερά του, τον Andrea (φωνή και μπάσο) να βρυχάται και να ουρλιάζει με μια κινησιολογία που σε σημεία θύμιζε μανιασμένο moondancing, και ανά διαστήματα να κάνει αναβάσεις στο μόνιτορ μπροστά του, και οι δυο Alessandro να συμπληρώνουν τον πανικό με drums και κιθάρα αντίστοιχα.
Δεν έλειψαν κάποια σχετικά τεχνικά προβλήματα ήχου, τα οποία ο Andrea προσπαθούσε να διορθώσει σε συνεννόηση με τους τεχνικούς ήχου του, με αποτέλεσμα να ακούμε και τα ιταλικά μας ανάμεσα σε κάποια κομμάτια, να μην καταλάβουμε Χριστό, κι έτσι να αρκεστούμε στο να αρχίσουμε να ουρλιάζουμε κι εμείς και να χορεύουμε σαν madmen, headbanging or not.
Δεν έλλειψε ούτε και το ευτράπελο της υπόθεσης, ευτυχώς ακίνδυνο και χωρίς δυσάρεστες επιπτώσεις, όταν ο Andrea κάποια στιγμή σκόνταψε και έπεσε στη σκηνή. Ευτυχώς σηκώθηκε γελώντας και συνέχισε το καταιγιστικό τους πρόγραμμα.
Κάτι λιγότερο από μια ώρα αργότερα το live έφτασε στο τέλος του, με τον κόσμο να φωνάζει για περισσότερο, αίτημα που δυστυχώς δεν ικανοποιήθηκε, καθώς οι Soviet Soviet μετά από λίγα λεπτά ακόμα που παρέμειναν στη σκηνή χαιρετώντας και βγάζοντας κι αυτοί τις δικές τους φωτογραφίες το κοινό, εντέλει μας καληνύχτισαν.
Έχουμε λοιπόν να λέμε για μια επικά σκοτεινή συνάντηση μιας ιταλικής εκδοχής της σοβιετικής παράνοιας με τα εγχώρια βαμπίρ μας, πάντα κοιτώντας την φωτεινή πλευρά. Εμείς έχουμε να πούμε… Up with the sickness, and always look on the brightside...
Σαν κάτι έξτρα για τους μονίμως περίεργους σαν την γράφουσα, ενδιαφέρουσα και μια πιθανή καταγωγή του ονόματος των Soviet Soviet (και αν όχι καταγωγή, σίγουρα ομοιότητα):
Η ρωσική λέξη σοβιέτ (η οποία σημαίνει συμβούλιο) έγινε διεθνής πολιτικός όρος με τη σημασία των συμβουλίων αντιπροσώπων που αποτέλεσαν τη βάση της πολιτικής οργάνωσης των εργατών κατά την Οκτωβριανή Επανάσταση και στη συνέχεια του λαϊκοδημοκρατικού πολιτεύματος της Σοβιετικής Ένωσης.
Ως σοβιέτ ονομάζονταν τα συμβούλια αντιπροσώπων της κάθε διοικητικής περιφέρειας που εκλέγονταν είτε απ' ευθείας από τον λαό, είτε από αντιπροσώπους σοβιέτ μικρότερων περιοχών. Τα πρώτα σοβιέτ ήταν συμβούλια εργατών που είχαν εκλεγεί το 1905 κατά τη μεγάλη απεργία που είχε σημειωθεί στη Ρωσία μετά την οποία και ακολούθησε η Ρωσική Επανάσταση του 1905.
Για όποιους ενδιαφέρονται για όλη την ιστορία:
Ευχαριστούμε την Love Light Productions για τη διοργάνωση, και τη Μαύρη Τρύπα για τη φιλοξενία!
LINKS
BrightSide:
Electro Vampires:
Soviet Soviet:
Love Light Productions:
Μαύρη Τρύπα:
Δευτέρα 27 Οκτωβρίου 2014
U.N. , OVERPOWER @ Rover Bar, Θεσσαλονίκη (12/11)
Τετάρτη 12 Νοεμβρίου 2014
Rover Bar, Σαλαμίνος 6, Λαδάδικα τηλ. 231 054 4304
Θεσσαλονίκη
Τιμή Εισιτηρίου: Ελεύθερη Είσοδος
Ώρα Έναρξης 21:00
Well Well Well . . .
Οι U.N. πλησιάζουν τα αισίως τα 5 χρόνια ζωής (…οι ίδιοι, όχι η μπάντα) και μ’ έναν εκρηκτικό, καινούριο, ωμό δίσκο στους ώμους τους σας περιμένουν να το κουνήσουμε παρέα γιορτάζοντας την κυκλοφορία του καινούριου τους δίσκου “Underdog Narrations”.
Special Guests, the mighty rock prodigal sons: OVERPOWER ! ! !
Οι οποίοι με παλιότερο υλικό από το δυναμικό ντεμπούτο τους “It Takes A Little Time” αλλά και με νέα τραγούδια τους θα surfάρουν εκρηκτικά πάνω στη σκηνή !
U.N.
Οι U.N. συνεχίζουν την πορεία τους στη rock μουσική συμπληρώνοντας φέτος 5 χρόνια παρουσίας με ζωντανές εμφανίσεις σε όλη την Ελλάδα και δύο ολοκληρωμένες κυκλοφορίες.
Οι U.N. είναι μια rock μπάντα με αγγλικό στίχο που δημιουργήθηκε
στην Θεσσαλονίκη στα τέλη του 2009. Το U και το N ορίζονται κάθε εποχή και διαφορετικά, με βάση τους τίτλους των κυκλοφοριών τους.
Τον Σεπτέμβριο του 2012 κυκλοφόρησε ο πρώτος τους δίσκος “Ulnar Nerve”, ένας συνδυασμός από blues, και alternative rock σε ένα δυναμικό groovy πακέτο. Εν συνεχεία, ο δίσκος συγκέντρωσε πάνω του πολλά βλέμματα, ραδιοφωνικές παρουσιάσεις και πάρα πολλές θετικές κριτικές!
Αυτόν τον καιρό οι U.N. κυκλοφορούν τον δεύτερο δίσκο τους “Underdog Narrations”, ένα κράμα της μελωδικότητας αλλά και της ωμότητας που συνοδεύει το rock από τη γέννησή του. Συναίσθημα, κατανόηση, μια ερευνητική ματιά τριγύρω, ανακουφιστικές ανάσες και γρήγορες μεταβολές… όλα αυτά έχουν τη θέση τους στις αφηγήσεις ενός “outsider”…
Στόχος των U.N. είναι η δημιουργία καλής rock μουσικής και οι ζωντανές εμφανίσεις όπου θα μπορούν να προβάλλουν τη δικιά τους μουσική.
Imad Hassan (φωνή)
Denis Φραγκόπουλος (κιθάρα - φωνητικά)
Mateusz Starnawski (μπάσο - φωνητικά)
Δημήτρης Ράπτης (τύμπανα)
OVERPOWER
Οι OVERPOWER είναι ένα rock’n’roll συγκρότημα που σχηματίστηκε το 2012 στη Θεσσαλονίκη. Η ιδέα για τη δημιουργία μιας μπάντας γεννήθηκε μετά από ένα surf trip του Alex (κιθάρα) και του Stefan (κιθάρα, φωνητικά) στα τέλη του 2011. Μετά από πολλά jam-αρίσματα αλλά και την προσθήκη του Νίκου (τύμπανα) και του Πέτρου (μπάσο), το line-up είχε πια ολοκληρωθεί.
Το Φεβρουάριο του 2013 η μπάντα κυκλοφόρησε το ντεμπούτο της “It Takes A Little Time”, και μετά την κυκλοφορία των videoclip τους: “Frap’s Time” “New Day” “Feels Good” και “Alright, OK!” συγκέντρωσαν πάνω τους τα βλέμματα των ακροατών, των μουσικών σκηνών και πολλών ραδιοφωνικών σταθμών ! ! !
Αυτήν την περίοδο οι OVERPOWER δουλεύουν πάνω σε νέο υλικό και δίνουν συναυλίες οπουδήποτε μπορούν να παρουσιάσουν τη μουσική τους.
Stefan Oz (φωνή-κιθάρα)
Alex Vlash (κιθάρα)
Petros Christo (μπάσο)
Nick Ditch (τύμπανα)
Links:
U.N.
Official Site
Τρίτη 21 Οκτωβρίου 2014
INTRODUCE YOUR BAND: Circle's Line
Οι Circle’s Line είναι ένα νέο σχήμα –project, από την Ελλάδα και πιο συγκεκριμένα από τις πόλεις της Καβάλας και της Ξάνθης . Ο εμπνευστής και Leader του project είναι o Panos Kaides κιθάρα και σύνθεση.
Όλο το σκηνικό ξεκίνησε στα τέλη του 2011 όταν ο Tasos Karapapazoglou (τραγουδιστής των Nemesis), δέχτηκε να τραγουδήσει τις συνθέσεις του Panos.
Τότε άρχισαν οι πρώτες ζυμώσεις με φίλους μουσικούς (Kostas Poulkos Berserker, Taxiarhis, Andronis Christoph, Nikos Tsilikoudis & φυσικά Tasos Karapapazoglou) για την δημιουργία ενός νέου metal σχήματος.
Η γκάμα των επιρροών των Circle’s Line είναι πολυδιάστατη και έχει να κάνει με μπάντες όπως οι Iron Maiden, Judas Priest, Blind Guardian, Firewind, Motorhead, King Diamond, Ozzy Osbourne κ.α.
Το όλο αποτέλεσμα κινείται στον χώρο του Heavy Metal.
ΜΕΛΗ
Tasos Karapapazoglou: vocals
Panos Kaidis: rythm guitar / lead guitar / song writing
Taxiarxhis/Tasos/Gus Poulkos: bass
Chris Andronis: acoustic guitar / song writing
Nick Tsiligoudis : drums
ΣΤΙΧΟΣ
Aγγλικός
ΥΦΟΣ
Ηeavy Metal
ΠΟΛΗ
Καβάλα, Ξάνθη
ΕΤΑΙΡΕΙΑ
Steel Gallery Records
AΛΜΠΟΥΜ
Promo (2012)
Circle's Line (2013)
LINKS
circles_line@yahoo.gr
Παρασκευή 17 Οκτωβρίου 2014
Ανταπόκριση: WOVENHAND - Sugar Factory @ Fix Factory of Sound, Θεσσαλονίκη, (7/10)
Της Χριστίνας Γούσιου
Ο μυστηριώδης κος Edwards και οι Wovenhand την Τρίτη 07 Οκτωβρίου προσέφεραν μια ακόμη μοναδική βραδιά στους Θεσσαλονικείς φίλους τους, γεμάτη ένταση και κατάθεση ψυχής.
Η συναυλία σε πολλά σημεία της έδινε περισσότερο την αίσθηση τελετής, μυστικιστική, αλλά και ξεκάθαρα εκφραστική, με όλα τα μέλη του συγκροτήματος να χάνονται με ειλικρίνεια στην μουσική τους και τον David να συνδυάζει τραγούδι, κιθάρα, χειρονομίες που θύμιζαν διαδικασία κάθαρσης και απόταξης, και ένα υβρίδιο μαντολίνου και banjo (mandolin-banjohybrid), ένα μοναδικό μουσικό όργανο, το οποίο κατασκευάστηκε το 1887 από τον Luthier August Pollman. Στα τύμπανα και στα κρουστά ο Ordy Garrison, ο οποίος είναι στο συγκρότημα από τις πρώτες ζωντανές εμφανίσεις μετά την κυκλοφορία του πρώτου και ομότιτλου άλμπουμ τους, ο Chuck French (Charles Edward French) στην κιθάρα και κάποιες στιγμές σε κρουστά, και ο Neil Keener στο μπάσο.
Το Fix Factory Of Sound κατάμεστο, ο κόσμος διαφόρων ηλικιών, παρακολουθούσε το live με προσήλωση, αλλά και ενθουσιασμό, εκφράζοντάς τον.
Κάπως απόκοσμη και ίσως σε μερικές στιγμές κλειστοφοβική ατμόσφαιρα, στην οποία συνετέλεσε το γεγονός ότι ενώ ο ήχος ήταν καλός όσον αφορά την μουσική, τα ίδια τα λόγια του Eugene δεν ακουγόταν καθαρά. Αποτέλεσμα για κάποιον που δεν έχει εντρυφήσει ενδελεχώς προηγουμένως, μια αίσθηση χασίματος, ταυτόχρονα άβολη και ευχάριστα αποκαλυπτική, η οποία μετά από την συνειδητοποίηση προσφέρει τροφή για σκέψη και προκαλεί έντονα την ανάγκη να γνωρίσεις αυτόν τον άνθρωπο και τη μουσική του όσο καλύτερα μπορείς.
Ο γεννημένος και μεγαλωμένος στο Ντένβερ του Κολοράντο David Eugene Edwards, με μια δόση από ινδιάνικες καταβολές, είναι γνωστός για την εκφραστικότητά του, τη δυναμική, τον πειραματισμό και την ανάμιξη τόσο πολλών ειδών μουσικής που στο τέλος φτιάχνει δικό του είδος, τις ασυνήθιστες συνθέσεις του που μας ταξιδεύουν άλλοτε σε σκοτεινές ιστορίες για τα ανθρώπινα πάθη και την πάλη ανάμεσα σε αυτά και στην κάθαρση, και άλλοτε στις ιστορίες της Γραφής με έναν εντελώς διαφορετικό τρόπο, τόσο βαθύ και περίπλοκο όσο είναι και η ουσία της ζωής.
Την ίδια στιγμή που, γνωρίζοντας τη βαθιά Χριστιανική πίστη του Edwards, μπορεί να θεωρήσεις ότι πρόκειται για κήρυγμα, σε κάνει να αναθεωρήσεις και να το δεις από μια εντελώς διαφορετική σκοπιά.
Στην πραγματικότητα η ίδια η μουσική του βγαίνει από την ψυχή του, τα βιώματά του και την προσωπική αντίληψη του κόσμου, αποκτά δική της ανεπιτήδευτη υπόσταση και αλληλεπιδρά όχι μόνο με τους ακροατές, αλλά και με τον ίδιο τον δημιουργό της.
Παρόλο που πηγή έμπνευσής του και αναπόσπαστο βίωμα και κομμάτι του είναι η ύπαρξη του Θεού και της δημιουργίας του, η μουσική του τελικά πρόκειται για ωδή προς τον άνθρωπο, τη ψυχοσύνθεσή του, τη ζωή την ίδια με τα ένστικτα και την αιώνια πάλη της, στον λαβύρινθο που περιπλανούμαστε ανάμεσα στο σκοτάδι, στα πάθη, στο φως και στη λύτρωση.
Άλλοτε μελωδικός, χαλαρωτικός ήχος, με καθαρά φωνητικά και αίσθηση, και άλλοτε χαοτικός, επαναστατικός ως προς τα γνώριμα, με ασαφή και χαμένα στην ένταση φωνητικά, πάντα σκοτεινός και ατμοσφαιρικός, και τέλεια δομημένος για το αποτέλεσμα που θέλει να αποδώσει. Και στις δυο περιπτώσεις, για αυτόν που θέλει να γνωρίσει τους Wovenhand καλύτερα και να τους αισθανθεί σε όλο τους το βάθος, η μόνη οδός είναι να χαθεί στη μουσική τους έχοντας κάνει παράλληλα την έρευνά του για την ιστορία τους αλλά και τις αναφορές τους.
Ο ίδιος ο Edwards είναι από μόνος του μια ιδιαίτερη και αινιγματική προσωπικότητα, άλλοτε φαίνεται απόμακρος και σκληροτράχηλος, και άλλοτε προσεγγίσιμος και ανοιχτός, όπως μαρτυρούν οι λίγες συνεντεύξεις που έχει δεχτεί να δώσει. Μερικές φορές δίνει ανοιχτές απαντήσεις στα ερωτήματα, επιτρέποντάς μας να δούμε από πιο κοντά κάποια από τα κομμάτια της ζωής του και της ψυχοσύνθεσής του, και άλλοτε αποκρίνεται ελάχιστα, αφήνοντάς μας να τα ανιχνεύσουμε από μόνοι μας, τακτική που ίσως να έχει μεγαλύτερο αποτέλεσμα σε ορισμένες περιπτώσεις, καθώς όπως λένε, αν δε βιώσεις κάτι ο ίδιος δεν πρόκειται ποτέ να γίνει κτήμα σου.
Στην ίδια νοοτροπία κινήθηκε όσον αφορά τη διοργάνωση του συγκεκριμένου live, όπου υπήρχαν συγκεκριμένες οδηγίες για το τι επιτρεπόταν και τι όχι. Συγκεκριμένα, φωτογραφήσεις επιτρεπόταν μόνο κατά τα τρία πρώτα κομμάτια και χωρίς flash, ενώ η βιντεοσκόπηση απαγορευόταν. Ίσως ο πιο ειλικρινής τρόπος για να απολαύσει κάποιος τη συναυλία τους από την αρχή μέχρι το τέλος, και να τη βιώσει σαν εμπειρία ανεπηρέαστη από τη μανία της συνεχούς φωτογράφησης και βιντεοσκόπησης.
Επιπλέον, η επιλογή των σχημάτων που θα άνοιγαν τις συναυλίες στη Θεσσαλονίκη και στην Αθήνα ήταν αυστηρή και τα τελικά συγκροτήματα επιλέχθηκαν μετά από απόρριψη πολλών άλλων.
Οι Sugar Factory, το σχήμα που τελικά άνοιξε το live των Wovenhand, είναι από μόνοι τους μια εμπειρία που αξίζει να βιώσει κάποιος. Οπτικοακουστική τέχνη, ατμοσφαιρική και μυστηριώδης αισθητική, αυτοσχεδιαστικές γραμμές, αλλά και ξυπνώντας μας αναμνήσεις από το παρελθόν.
Πρόκειται για τον Stelreverb στις κιθάρες και τα samples, και για τον Stavros P στην κιθάρα και το μπάσο, οι οποίοι προετοίμασαν το κοινό με τον καλύτερο τρόπο.
Ευχαριστούμε το Fix Factory Of Sound, την CTS Productions, τους Wovenhand και τους Sugar Factory για την υπέροχη βραδιά και αναμένουμε τα επόμενα!
Links
Wovenhand
Official Site
Wovenhand
Sugar Factory
Official Site
Youtube
Fix Factory Of Sound
CTS Productions
Κώστας Αθυρίδης: Ο Μέγας Αλέξανδρος ήταν ροκ...
Tου Κώστα Γ. Καρδερίνη
Η ροκ όπερα Alexander The Great έχει ξαναπαρουσιαστεί στο παρελθόν. Στο Μέγαρο Μουσικής Θεσσαλονίκης, στη Μονή Λαζαριστών, στο Φεστιβάλ Ολύμπου στο Δίον! Τώρα, μέσα στην αγκαλιά του Κρατικού Θεάτρου Βόρειας Ελλάδας, βρίσκει έδαφος να ανθίσει ξανά, πλήρως ανανεωμένη και περισσότερο επίκαιρη από ποτέ. Στις 23 Οκτωβρίου κάνει Πρεμιέρα στο Βασιλικό Θέατρο και κατόπιν ετοιμάζεται για παγκόσμια περιοδεία. Ο εμπνευστής, συνθέτης και συν-σκηνοθέτης του έργου, Κώστας Αθυρίδης, μας μίλησε για τα σχέδια και τα αλεξάνδρεια οράματά του.
Σε τι διαφέρει μια ροκ όπερα από μια κλασική;
Η ροκ όπερα έχει πιο έντονο το υποκριτικό και το θεατρικό στοιχείο. Στο πρωτόκολλο της κλασικής ο συνθέτης ή ο μαέστρος επιλέγει τραγουδιστές έχοντας σε αρκετά δευτερεύοντα επίπεδο την υποκριτική. Πρώτο ρόλο παίζουν οι φωνητικές ικανότητες, τα σκηνικά και τα κοστούμια, ενώ συγκριτικά στις κλασικές όπερες υπάρχουν λιγότερες υποκριτικές δράσεις.
Η δική μας όπερα κρατάει αρκετά στοιχεία από τη φόρμα της κλασικής, αλλά υιοθετούμε διαφορετική άποψη στον ήχο και τη μουσική. Στην κλασική όπερα επικρατεί, συνήθως, ένα ηχόχρωμα, ενώ σε μια σύγχρονη όπερα, όπως η δική μας, η μουσική υπηρετεί τη δράση και τη θεατρικότητα της σκηνής. Έτσι, χρησιμοποιούμε διαφορετικά ηχοχρώματα από τραγούδι σε τραγούδι και διαφορετικά μουσικά όργανα. Η ορχήστρα που παίζει ζωντανά περιλαμβάνει δέκα όργανα, αλλά διαθέτει μεγάλη ηχητική ποικιλία: κλασική, ακουστική και ηλεκτρική κιθάρα, κλασικό πιάνο και συνθεσάιζερς, τύμπανα και κρουστά, ούτι, μπουζούκι, βιολί, φλάουτο, φλογέρα και σαξόφωνο.
Έχεις διασκευάσει ροκ όπερες στο παρελθόν!
Ευτύχησα να γνωρίσω το μουσικό θέατρο από τα 14 μου, μαθητής ακόμα. Μου αρέσει το θέατρο και, φυσικά, η μουσική κι αυτός ο χώρος τα συνδύαζε και τα δύο με τον καλύτερο τρόπο. Πρώτα σαν μαθητής, ύστερα ως φοιτητής κι αργότερα ως υπεύθυνος θεάτρου του Συλλόγου Αποφοίτων του Κολλεγίου Ανατόλια, ασχολήθηκα ιδιαίτερα με αυτό το είδος. Ξεκίνησα με μιούζικαλς στις δεκαετίες του '70 και του '80. Στην δεκαετία του '90 κάναμε το Tommy των Who, το Cats και το Jesus Christ Superstar. Το Ανατόλια ήταν βασικός χορηγός, αλλά η ομάδα ήταν ανοιχτή στους τραγουδιστές, μουσικούς και συντελεστές της πόλης μας. Έχω, λοιπόν, ασχοληθεί ενεργά με, τουλάχιστον, 15 μουσικά/θεατρικά έργα.
Γιατί θέλησες τελικά να γράψεις μια ροκ όπερα;
Έχοντας ανεβάσει το «Ιησούς Χριστός Υπέρλαμπρο Άστρο» που είναι ο,τι καλύτερο στο χώρο γραμμένο από τον καλύτερο του είδους (Άντριου Λόιντ Βέμπερ), θέλησα ο ήρωας του δικού μου έργου να είναι από τον τόπο μας και, ταυτόχρονα, να είναι μια προσωπικότητα οικουμενικής εμβέλειας. Σχεδόν αυτονόητα σκέφτηκα τον Αλέξανδρο, που εξάλλου είναι ο μόνος «Μέγας» (The Great) της παγκόσμιας ιστορίας στην αγγλική γλώσσα.
Πιστεύω ότι ο Αλέξανδρος ήταν ροκ τύπος. Η σχέση με τους γονείς του, ο αμφίσημος χαρακτήρας του, η παρορμητικότητά του, τα κότσια του, το θάρρος του, το όραμά του και η όλη αντιμετώπιση της ζωής του ήταν, αναμφισβήτητα, ροκ.
Μίλησε μου για το δικό σου ροκ παρελθόν!
Γνώρισα τη μουσική μέσα από την οικογένειά μου. Ο πατέρας μου ήταν εξαίρετος μουσικός. Όλη η παιδική μου ηλικία ήταν, κυριολεκτικά μέσα στη μουσική απ' όλα τα είδη. Κλασική, αλλά και Beatles και Animals, Χατζιδάκι, Θεοδωράκη, αλλά και Σαββόπουλο. Δάσκαλός μου στο πιάνο ήταν τότε ο Γιώργος Θυμής, μαέστρος της Κρατικής Ορχήστρας Βορείου Ελλάδος.
Στο γυμνάσιο άκουγα Stones, Black Sabbath, Santana, Bob Dylan και όλους τους μεγάλους της ροκ εκείνης της εποχής. Άρχισα να γρατζουνάω κιθάρες, πήρα το πρώτο συνθεσάιζερ (Echo), άρχισα να παίζω με φίλους και να κάνουμε γκρουπάκια. Στο Λονδίνο, όπου συνέχισα τις σπουδές μου στα Οικονομικά, όλο το περιβάλλον, οι φίλοι, οι παρέες, τα κλαμπάκια, τα γκρουπάκια... όλα ήταν ροκ. Όταν γύρισα απ' την Αγγλία βρέθηκα στους Rodondo Rocks (1984) κι έπειτα στους Grasshoppers μέχρι το 1995. Αυτή ήταν, πράγματι, μια καταπληκτική δεκαετία!
Τι αλλάζει από τις προηγούμενες εκδοχές της Alexander The Great Rock Opera;
Η μουσική παραμένει η ίδια ως βασικός άξονας. Κρατήσαμε την εμπειρία των 15 προηγηθέντων παραστάσεων και καταλήξαμε σε ένα, εντελώς, καινούργιο σενάριο. Οι νέες δραματουργικές ανάγκες του έργου μάς οδήγησαν μοιραία στην ανασκευή του λιμπρέτου. Συνεργαστήκαμε με μια διευρυμένη ομάδα, στιχουργών, ιστορικών, φιλολόγων και κειμενογράφων, με επικεφαλής την Alexandra Charanis, κόρη διάσημου ελληνοαμερικανού βυζαντινολόγου. Η ομάδα αυτή έκανε εξαιρετική δουλειά γράφοντας νέους στίχους για το έργο. Επιπλέον, η ομπρέλα του Κρατικού μάς δίνει μια πιο πλήρη παραγωγή με κοστούμια, σκηνικά και τεχνικό εξοπλισμό και προσωπικό.
Η σκηνοθεσία; Κάποιες δυσκολίες;
Συνεργαζόμαστε και συνυπογράφουμε από κοινού τη σκηνοθεσία με τον Γιάννη Βούρο. Έχοντας αυτό το μεγάλο έργο μπροστά μας, αντιμετωπίσαμε, στην αρχή, τη δυσκολία να βρούμε τραγουδιστές που να είναι και ηθοποιοί και το αντίστροφο. Έχουμε λοιπόν μία μίξη τραγουδιστών-ηθοποιών-χορευτών με τους οποίους προσπαθούμε να πετύχουμε ένα ομοιογενές αποτέλεσμα. Μην ξεχνάμε ότι στην Ελλάδα δεν υπάρχουν εκπαιδευμένοι καλλιτέχνες σ' αυτό το είδος.
Υπάρχουν, λοιπόν, αρκετοί τραγουδιστές από την παλιά εκδοχή του Alexander, αλλά και ηθοποιοί από το δυναμικό του Κρατικού Θεάτρου Βορείου Ελλάδος.
Εκτός από την κοινή σκηνοθετική γραμμή που έχουμε χαράξει κι έναν αρχικό σχεδιασμό που υπήρχε από την παλιά εκδοχή, δουλεύουμε πάρα πολύ για να κάνουμε τους ηθοποιούς καλύτερους τραγουδιστές και για να βελτιώσουμε τις υποκριτικές δυνατότητες των τραγουδιστών.
Συνέθεσες και νέα κομμάτια για τη νέα αυτή εκδοχή;
Δυο τρία νέα κομμάτια ήταν απαραίτητα. Μετά από 15 παραστάσεις που προηγήθηκαν είδα ότι μπορούσα να συμπληρώσω και το μουσικό μέρος. Κάποια κομμάτια έγιναν λίγο διαφορετικά, ενώ προστέθηκαν τρεις, επιπλέον, σκηνές με νέα μουσική.
Η συγκυρία της πρεμιέρας με τα καλά νέα από την Αμφίπολη είναι τυχαία;
Μετά από μια εξαετία όπου φάγαμε πολλές «σφαλιάρες» σα λαός στο εξωτερικό, αυτήν τη στιγμή βλέπουμε ότι ο Αλέξανδρος είναι το Νο 1 θέμα στα παγκόσμια μέσα σε ο,τι αφορά την Ελλάδα. Η υπενθύμιση ότι η Ελλάδα είναι η κοιτίδα του Πολιτισμού και των Τεχνών, μόνο καλό μπορεί να μας κάνει, διότι αυτό είναι το συγκριτικό μας πλεονέκτημα σα χώρα, μαζί με τον Τουρισμό.
Είναι αλήθεια, ότι τις τελευταίες δεκαετίες υπήρχε μια ενοχική σχέση σε σχέση με τον Αλέξανδρο. Τώρα με την Αμφίπολη έρχονται όλα να μπουν στη σωστή τους θέση. Υπάρχει ορθή πληροφόρηση, ο κόσμος μαθαίνει περισσότερα γι' αυτήν την περίοδο, κάθε μέρα δημοσιεύονται άρθρα που αφορούν την ιστορία του. Σίγουρα η Αμφίπολη φέρνει το θέμα Αλέξανδρος ξανά στο προσκήνιο και μάλιστα συνδυάζεται με την ιστορική μας περηφάνια που την έχουμε ανάγκη αυτήν την εποχή.
Σχεδιάζετε περιοδεία μετά την πρεμιέρα;
Μετά από τη Θεσσαλονίκη μας περιμένει το Μέγαρο Μουσικής Αθηνών. Αυτονόητο είναι ότι η όπερα μπορεί να ταξιδέψει όπου υπάρχει ελληνισμός. Υπάρχει έντονο ενδιαφέρον από την Αυστραλία, τον Καναδά, τις Η.Π.Α. Το Κρατικό προσπαθεί να κάνει ακόμη μεγαλύτερο άνοιγμα και να απευθυνθούμε όχι μόνο στους Έλληνες της Διασποράς, αλλά σ' ευρύτερο κοινό στο εξωτερικό.
Ο ρόλος της Καβερί Καλλάσα;
Η ιστορία ξεκινάει το 2014 στον Ινδικό Καύκασο που βρίσκεται στο σημερινό Πακιστάν. Η αφηγήτρια των «Καφίρ Καλάς», όπως είναι γνωστοί, μας λέει:
"Εδώ είμαστε μια φυλή που διαφέρουμε απ' όλους τριγύρω, έχουμε διαφορετικά ήθη και έθιμα, πιστεύουμε σε άλλους θεούς, έχουμε δικιά μας θρησκεία! Θα σας πω μια ιστορία που τη λέγανε οι παππούδες μας ότι είμαστε απόγονοι ενός μεγάλου στρατού που ήρθε από μακριά με αρχηγό κάποιον Σικάντερ Άζαμ.»
Κι έτσι η αφηγήτρια Καβερί Καλλάσα (Γεωργία Βεληβασάκη) μας διηγείται την ιστορία ξεκινώντας από μια τελετή γονιμότητος, που γίνεται ακόμη σήμερα στη φυλή της και η οποία έχει πολλά κοινά στοιχεία με τα Καβείρια Μυστήρια που γινόταν στη Σαμοθράκη, Αύγουστο με πανσέληνο, όπου φαίνεται ότι γνώρισε ο Φίλιππος την Ολυμπιάδα και λέγεται ότι, ίσως, εκεί συνελήφθη ο Αλέξανδρος.
Πώς καταλήγει η ιστορία σας;
Η όπερα τελειώνει με το θάνατο του Αλέξανδρου και μέσα από αυτήν διαφαίνονται κάποια πράγματα από το έργο του για τα οποία δικαιώθηκε στη συνέχεια. Π.χ. αναφέρεται ότι όλοι οι κατακτημένοι λαοί μαθαίνανε ελληνικά, όχι από επιβολή, αλλά γιατί ήταν η γλώσσα του εμπορίου η οποία έγινε γλώσσα της αυτοκρατορίας τελικά. Πολλοί υποστηρίζουν ότι ο χριστιανισμός εξαπλώθηκε στις περιοχές αυτές κι έφτασε στη Δύση, επειδή τα ευαγγέλια γράφτηκαν στα ελληνικά. Γιατί ήταν όντως η κοινή γλώσσα.
Αναφέρουμε, επίσης, ότι ο Αλέξανδρος ήταν ο πρώτος που οραματίστηκε μια ανεξίθρησκη, πολυπολιτισμική και πολυφυλετική αυτοκρατορία. Ο Αριστοτέλης, ο δάσκαλός του, θεωρούσε τους ξένους ως βάρβαρους κι έλεγε ότι αυτούς μόνο με το φόβο μπορείς να τους υποτάξεις. Ο Αλέξανδρος, αντίθετα, τους θεώρησε ίσους με αποκορύφωμα τους 10.000 γάμους Ελλήνων με Περσίδες προκειμένου να δημιουργηθεί ο κοινωνικός ιστός της νέας του αυτοκρατορίας. Είχε ιδέες που ακόμα και σήμερα είναι πολύ επίκαιρες και προχωρημένες.
Τα πολεμικά του κατορθώματα τα λένε και τα σχολικά βιβλία. Εμείς θέλουμε να εμβαθύνουμε στην προσωπικότητά του και σ' όλα αυτά που άφησε κληρονομιά στον παγκόσμιο πολιτισμό και, ίσως, να προβληματιστούμε. Γιατί σήμερα συζητάμε όλοι γι' αυτόν; Γιατί θεωρείται θρύλος; Γιατί ονομάστηκε Μέγας;
Αν ήταν σήμερα παγκόσμια γλώσσα η ελληνική το έργο θα το γράφατε στα ελληνικά;
Αν μπορούσαμε να το επικοινωνήσουμε παγκοσμίως στα ελληνικά, έτσι θα κάναμε. Θα χρειαζόταν πολύ μεγαλύτερη προσπάθεια επειδή η ελληνική γλώσσα έχει πολλές παροξύτονες λέξεις, άλλους τονισμούς και η ροκ διάθεση δεν βγαίνει πάντα. Δεν είναι θέμα ξενομανίας, απλά θεωρώ ότι η ροκ ως μουσικό είδος ταιριάζει περισσότερο στα αγγλικά.
Ωστόσο η παλιότερη μορφή της όπερας είχε και ελληνική έκδοση. Και η τωρινή θέλουμε να γίνει, επίσης, στα ελληνικά. Η Γεωργία Βεληβασάκη, η οποία έχει κάνει τη μετάφραση των υπερτίτλων και συνεισφέρει κάποιους ελληνικούς στίχους στην τωρινή όπερα, δουλεύει ήδη παράλληλα ως στιχουργός μια ελληνική έμμετρη μετάφραση, ως απόπειρα μεταφοράς του έργου στα ελληνικά μέτρα.
Στα νιάτα σου άκουγες ελληνόφωνο ή αγγλόφωνο ροκ;
Μάλλον αγγλόφωνο. Παρόλα αυτά, στο σπίτι υπήρχαν, ήδη, οι πρώτοι δίσκοι του Σαββόπουλου, αλλά ήμουν πολύ μικρός για να συνειδητοποιήσω ότι κι αυτό ήταν ροκ.
Πέμπτη 9 Οκτωβρίου 2014
INTRODUCE YOUR BAND: Thomais De Fois
Ανήσυχο και καλλιτεχνικό πνεύμα από κούνια.
Ασχολείται με τις τέχνες από μικρή ηλικία και κάπου εκεί στην εφηβεία "ανακαλύπτει" το θείο δώρο της φωνής της.
Η Thomais De Fois με την ανατρεπτική φωνή της συνδυασμένη με την καλλιτεχνική φλέβα και την ευχάριστη παρουσία σε κατακτά από την πρώτη στιγμή που θα την γνωρίσεις.
Αναμένουμε την πρώτη προσωπική της δουλειά, που θα κυκλοφορήσει στις αρχές του 2015, και την γνωρίζουμε καλύτερα ρίχνοντας μια ματιά στο πλούσιο βιογραφικό της.
H “Thomais de Fois” γεννήθηκε και ζει στην Αθήνα.
Από τα πρώτα σχολικά της χρόνια άρχισε να ασχολείται με τον αθλητισμό, τη ζωγραφική, τις κατασκευές και ξεκίνησε τις σπουδές της στη μουσική.
Στην εφηβεία, την είχε ήδη τραβήξει η φωτογραφία, ο χορός, πήρε το πρώτο της πτυχίο στα Αγγλικά και σπούδαζε Ανώτερα Θεωρητικά στην Κλασική Μουσική και κλασικό τραγούδι, με καθηγητές τους : Μιχαλόπουλο, Χριστόφιλο, Καχραμάνογλου. Παράλληλα ξεκίνησε να δίνει συναυλίες, rock & blues μουσικής, τραγουδώντας και παίζοντας κιθάρα.
Τελειώνοντας το λύκειο, ξεκίνησε τη διδασκαλία, με μαθήματα πιάνου, θεωρητικών, τραγουδιού και Αγγλικών.
Συνεργάστηκε και εξακολουθεί να συνεργάζεται με μουσικούς, δίνοντας συναυλίες.
Παρακολούθησε σεμινάρια φωτογραφίας και ζωγραφικής.
Η αγάπη της για τις κατασκευές και το συνδυασμό υλικών,την οδήγησε στο να ασχολείται εντατικά με τη δημιουργία διακοσμητικών και χρηστικών αντικειμένων, και αργότερα με το εικαστικό κόσμημα.
Άρχισε να εκθέτει τα έργα της (φωτογραφία, κατασκευές, ζωγραφική και κόσμημα) σε ατομικές και ομαδικές εκθέσεις.
Ανέκαθεν θαύμαζε τις καλές τέχνες και αυτή της η πορεία, έφερε την ανάγκη να δημιουργήσει κάτι ανατρεπτικό για τα ως τότε δεδομένα, τη διοργάνωση του “ART IN ROCK”. Αυτό το φεστιβάλ λάμβανε χώρα μηνιαίως, για περισσότερο από τρία χρόνια.
Πλέον η κύρια ασχολία της είναι η μουσική και οι παραστάσεις με την μπάντα της "Thomais de Fois band" ανά την Ελλάδα
Τα μέλη της μπάντας είναι : στα φωνητικά και την κιθάρα, η Θωμαίς (μουσικός-καθηγήτρια). Στη lead κιθάρα (ηλεκτρική και ακουστική), ο Χρήστος Ηλιόπουλος (μουσικός-καθηγητής). Στο μπάσο, ο Όμηρος Κομνηνός (μουσικός-καθηγητής). Στα τύμπανα και τα κρουστά, ο Βασίλης Αρμάος.
Ετοιμάζει δισκογραφική δουλειά,η οποία αναμένεται να κυκλοφορήσει εντός του 2015.Rock ήχοι με progressive στοιχεία, αγγλικός στίχος, είναι ορισμένα από τα βασικά χαρακτηριστικά του album που ονομάζεται "Part Of The Whole".
Οι ηχογραφήσεις γίνονται στο "Fragile Studio" όπου η Θωμαίς,ο Bαγγέλης Γιαλαμάς (Fragile Vastness) και ο Βασίλης Αρμάος ενορχηστρώνουν και ηχογραφούν το υλικό του δίσκου.Το στίχο και τη μουσική υπογράφει η ίδια.
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις
(
Atom
)